O nas
Rodzina Medyńskich (ukraiński: Мединський, niemiecki: Medynski; czeski: Medynsky, litewski: Medynskiai, polski: Medyński) to starożytna rodzina szlachecka pochodzenia litewskiego, z bogatym dziedzictwem historycznym w Królestwie Galicji-Wołynia (ukraiński: Галицько-Волинське князівство, łac. Regnum Galiciae et Lodomeriæ), znane również jako Królestwo Rutheni (starosłowiańskie: Королєвство Русь, ukraińskie: Королівство Русь, łac.: Regnum Russiæ).
Ród Medyńskich wywodzi swoje korzenie od Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina (1275–1341), założyciela dynastii Giedyminów, która władała Wielkim Księstwem Litewskim. Jednym z synów Giedymina był Michał Koriat (Koriata), książę Nowogródka. Koriat, znany również jako Michał po chrzcie, był synem Giedymina i nosił tytuły księcia Nowogródka i Wołkowyska. Był jednym z protoplastów dynastii Giedyminów, która władała Wielkim Księstwem Litewskim.
Jeden z synów Koriata, książę Wasilij Koriatowicz, najmłodszy członek podolskiego rodu książęcego Koriatowiczów, stał się założycielem linii, która osiedliła się na ziemiach Księstwa Halicko-Wołyńskiego. Według Encyklopedii Rosyjskiej (2004–2017), Wasilij Koriatowicz z Podola (syn Koriata-Michaiła Giedyminowicza) rządził w okresie po 1370 roku, kiedy na Podolu ustanowiono system duumwiratu, w którym współwładcami byli najstarszy i drugi najstarszy brat (Jurij – Aleksander, Aleksander – Konstantyn, Konstantyn – Borys, Borys – Fiodor, Fiodor – Wasilij). Dalsze zapisy podają, że książę Nowogródka i Homla Fiodor (do 1388 r.), książę Podola (1388–1393), przeciwnik polityki Witolda, wybił nawet własną monetę. Z powodu działań Witolda uciekł z Podola na Węgry w 1401 r. wraz z bratem Bazylim.
Po śmierci brata Fiodora, Wasilij odziedziczył Podole i kontynuował linię Giedyminów poprzez swojego ojca, Michała Koriata, syna Giedymina. Wasilij, najmłodszy z synów Koriata, jest wymieniony jako książę Podola w dokumencie wydanym przez Zygmunta Luksemburskiego 2 lutego 1398 roku.
Po przesiedleniu rodu Koriatowiczów z Podola pod koniec XIV i na początku XV wieku, Wasilij Koriatowicz wraz z częścią rodziny znalazł schronienie we Wschodniej Galicji, w okolicach wsi Medyn (obecnie obwód tarnopolski). Obszar ten, dawniej część historycznego Księstwa Halicko-Wołyńskiego, został później włączony do Polski. Chcąc uniknąć dalszego zaangażowania w wewnętrzne spory, wielu litewskich książąt migrowało i osiedlało się w różnych regionach księstwa, stając się przodkami licznych rodów arystokratycznych. Jedną z takich rodzin była linia Medyńskich (Medina / Medinski / Medynsky), której nazwisko pochodzi od księcia Wasilija Koriatowicza i jego potomków, panów Medyńskich. Medyńscy reprezentują zatem młodszą gałąź rodu Giedyminidów.
Rodzina Medyńskich jest wymieniona wśród dziedzicznej szlachty guberni podolskiej (kamieniecko-podolskiej) i wołyńskiej. Linia Medyńskich/Mediny jest odnotowana w szóstej części Genealogii Szlacheckiej.
Książka przedstawia starożytną rodzinę szlachecką, której dowodami szlacheckiego statusu są dokumenty sprzed ponad 100 lat, czyli sprzed panowania Piotra Wielkiego.
• Rodzina Medyńskich znajduje się w „Rejestrze rodzin szlacheckich wpisanych do Księgi genealogicznej Zgromadzenia Posłów Szlacheckich Guberni Orłowskiej”.
• Pojawiają się w Księdze Zjazdu Posłów Szlacheckich w Kijowie z 1785 r. pod numerem wpisu 7470.
• Są wymienieni w „Spisie szlachty Królestwa Polskiego z krótkimi notatkami o dowodach szlachectwa; Dodatek II do Spisu szlachty Królestwa Polskiego” (Warszawa, 1851, Państwowa Publiczna Biblioteka Historyczna).
Rosja).
• Rodzina figuruje także w spisie szlachty polskiej w spisie nazwisk szlachty polskiej.
• Medynscy/Medinscy są odnotowani w księgach szlachty Galicji, Lodomerii i Bukowiny (s. 166, Biblioteka Uniwersytetu Państwowego w Getyndze).
• Ich rycerstwo potwierdzone jest w „Wykazie członków stanów królestw Galicji i Lodomerii, 1845” (Liste der Mitglieder der Landstände der Königreiche Galizien und Lodomerien 1845).
Szlachecki status rodziny został uznany zarówno w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, jak i później potwierdzony przez Austro-Węgry i Imperium Rosyjskie. Medyńscy nosili herb Sas, polski herb szlachecki, jak odnotowano w rejestrach heraldycznych. Badacze zauważają, że herb Sas był pierwotnie używany na Węgrzech, co po raz kolejny potwierdza pochodzenie Medyńskich od Wasilija Koriatowicza, ponieważ kroniki wspominają, że jego brat Fiodor przeniósł się z Podola na Węgry wraz z Wasilijem. Inna gałąź rodziny Medyńskich odnotowana jest w Protokołach Wołyńskiego Sejmu Poselskiego Szlacheckiego pod numerem 2496, jako polska rodzina szlachecka uprawniona do noszenia herbu Doliwa (pol.: Doliwa, Doliwczyk, Doliwita, Tres Rosae).
Członkowie rodziny odegrali znaczącą rolę w historii Ukrainy, Imperium Habsburgów i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Posiadali liczne majątki ziemskie, głównie na ziemiach ruskich, w tym w Cesarstwie Austriackim, Czechach i Koronie Królestwa Polskiego. Majątki te znajdowały się na Wołyniu, w Czernihowie, Połtawie, Łubniach i Kijowie.
W XVII wieku siedzibą rodu był Łuck (ukr. Луцьк, pol. Łuck, jid. לוצק). Choć majątki Medyńskich znajdowały się głównie na Wołyniu, w latach 80. XVII wieku rozszerzyły się na lewobrzeżną Ukrainę, obejmując Kijów, Łubnie, Romny i Pryłuki. Jako członkowie ruskiej szlachty, Medyńscy byli również uznawani za szlachtę austriacką, posiadającą tytuł rycerski zgodnie z rejestrem Ritter und Edelleute cesarzowej Marii Teresy. Pod koniec XVII wieku jedna z linii rodu, poprzez Teodora Medyńskiego, rozszerzyła swoją obecność na Czechy. W XVIII wieku kilku członków rodziny, w tym Bruno Medyński, Kazimierz Medyński, Teodor Medyński, Bazyli Medyński, Stefan Medyński, Anton Medyński i Johann Medyński, zostało rycerzami Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a później Cesarstwa Austriackiego. Utrzymywali swoją obecność głównie na Wołyniu, ale rozszerzyli ją również na Kijów i Czernihów, jak odnotowano w 1782 roku. W XIX wieku członkowie rodziny, tacy jak Michał Medyński w 1821 roku i Johann Medyński w 1841 roku, aktywnie uczestniczyli w kampaniach Cesarstwa Austriackiego.
Ród Medyńskich jest boczną gałęzią książęcej linii Giedyminidów, wywodzącą się od bezpośrednich potomków wielkich książąt litewskich.
Medyński h. SAS. pisany ze wsi Medyn, w powiecie halickim; jedna rodzina z rodem Holyńskich, herbu Sas. Roman otrzymał w 1580 roku na prawie magdeburskim od swojej wsi Medyn. Iwan Medyński seu. Holyński, dziedzic Medynu i Czeremchy. Iwachno i Aleksander, synowie Fedka Medyńskiego, odziedziczyli miasto Brośniów i
Topulsk w 1590 r. Trofim Medyński-Hołyński odziedziczył część Medynu i wieś Babin w 1590 r.
Stefan z Medynu 1590, jako ruski bellidux Czeremcha i Hałyci. Jerzy i Paweł, synowie Dymitra Medyńskiego, polskiego belliduxa ruskiego, w 1593 roku dołączyli do Hryhorija Łobody w województwie kijowskim jako pułkownicy kozaków rejestrowych.
Mikołaj Medyński w 1608 r., Paweł i Piotr Medyńscy w 1665 r. zajmowali znaczące stanowiska wojskowe w armii koronnej Polski.
Piotr Holyński, elektor 1669 z ziemi wieluńskiej, Jan-Albrycht Janicki z domu Teresy Medyńskiej, miecznik lwowski 1680, Jan i Teodor Medyńscy 1697 byli znaczącymi przedstawicielami województwa ruskiego (bellidux).
Antoni-Dominik został wybrany pełnomocnikiem wojska polskiego w województwie ruskim w 1720 roku. Józef w 1724 roku. Marcin Medyński nabył: w 1729 roku wieś Tworowice. Stefan Medyński został elektorem województwa ruskiego w 1733 roku. W 1775 roku Maciej Medyński został namiestnikiem ziemskim Rawskiego. W 1740 roku Kazimierz, Teodor i Michał Medyński dołączyli do dworu Marii Teresy. Feliks Medyński w 1764 roku został elektorem województwa sieradzkiego i mianowany pułkownikiem wojsk koronnych (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Don.
War., ks. gr. Piotrk., Czerskie i Rawskie.) Ignacy Medyński w 1838 roku otrzymał prawa szlacheckie w stopniu oficera głównego i został wpisany do ksiąg szlacheckich guberni kaliskiej. W 1841 roku Johann Medyński odniósł znaczące sukcesy militarne w austriackich siłach zbrojnych.
Od 1867 do 1918 roku rodzina Medyńskich była uznawana w Austro-Węgrzech za galicyjską szlachtę (Galizizcher Adel) z tytułami Medyn, Czeremcha, Hałyci, Babin, Tworowitz, Zaezd, Pryłuki i Łuck. Phylyp, Wasyl, Oleksij, Józef i Michał Medyńscy posiadali majątki i zarządzali dobrami rodzinnymi w Pryłukach w latach 1761-1919, podczas gdy Johann, Teodor, Bazyli, Stefan i Anton Medyńscy posiadali ziemie w obwodach łuckim i połtawskim. Jednym z jego współczesnych był Jan Holyński, urodzony 24 kwietnia 1890 roku, zmarły 28 września 1969 roku. Był polskim politykiem, ekonomistą i posłem na Sejm II Rzeczypospolitej.
Od 1930 roku bezpośrednią linię rodziny utrzymywali: Michał Medyński, dowódca piechoty morskiej zasłynął podczas II wojny światowej i kampanii japońskiej, Natalia Medyńska, muzyk, Wołodymyr Medyński, artysta i rzeźbiarz, Ołeksandr Medyński, znany ukraiński artysta, kolekcjoner, filantrop i przedsiębiorca.
Skontaktuj się z nami
Thorney Court, Palace Gate, W8 5NJ Londyn, Wielka Brytania